Kapituła Godła „Teraz Polska” uhonorowała Wybitnych Polaków. Zaszczytny tytuł trafił do neurochirurga prof. Mirosława Ząbka, zaś Honorowym Wybitnym Polakiem został Bronisław Komorowski, Prezydent RP 2010-2015.

W tym roku Kapituła Konkursu „Teraz Polska” po raz 12. dokonała wyboru laureatów Konkursu „Wybitny Polak”. Wielu Polaków rozsianych po całym świecie poprzez swoje dokonania zawodowe i zaangażowanie prospołeczne przyczynia się do propagowania i umacniania pozytywnego wizerunku naszego kraju.

Fundacja Polskiego Godła Promocyjnego „Teraz Polska” postawiła sobie za cel prezentować i honorować te osobistości, które dzięki swej działalności stają się ambasadorami marki Polska. Wśród laureatów Konkursu są zarówno Polacy mieszkający w kraju, jak i osoby na stałe przebywające poza jego granicami, często znane i szanowane na emigracji, a wciąż anonimowe w ojczyźnie.

Do tej pory tytuł Wybitnego Polaka otrzymali: Wojciech Kilar, Hilary Koprowski, prof. Maria Siemionow, prof. Jacek Jassem, Adam Małysz, prof. Wiesław L. Nowiński, prof. Henryk Skarżyński, Rafał Olbiński, Krzysztof Penderecki, dr Janusz Lewandowski, prof. Marek Belka, Andrzej Wajda, dr Jan Kulczyk, Zygmunt Solorz-Żak, Waldemar Dąbrowski, dr Irena Eris, Elżbieta Wysoczańska, prof. Krzysztof Matyjaszewski, Jan A.P. Kaczmarek, Krzysztof Pastor, prof. Michał Heller, Jerzy Skolimowski, Kamil Stoch, Andrzej Pągowski, Krzysztof Zanussi, Marcin Gortat, prof. Andrzej Krakowski i Iga Świątek.

Tytuł „Honorowy Wybitny Polak” trafił do: Lecha Wałęsy, Aleksandra Kwaśniewskiego, prof. Lecha Kaczyńskiego (pośmiertnie), prof. Jerzego Buzka oraz Tadeusza Mazowieckiego.

Prof. dr hab. nauk med. Mirosław Ząbek - Laureat tytułu „Wybitny Polak" 2024

Lekarz neurochirurg, nauczyciel akademicki, doktor habilitowany nauk medycznych, profesor Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego.

W 1983 r. ukończył studia medyczne na kierunku lekarskim w Akademii Medycznej w Warszawie. Od 1984 r. jest specjalistą w zakresie neurochirurgii i neurotraumatologii. W 1995 r. w Akademii Medycznej w Warszawie uzyskał stopień doktora habilitowanego na podstawie pracy pt. „Ocena i kliniczne znaczenie dynamiki skurczu naczyniowego u chorych po krwawieniu podpajęczynówkowym z pękniętego tętniaka”.

Odbył szereg międzynarodowych staży i szkoleń, np. Europejskie Szkolenie Neurochirurgiczne   (1987–1991), a także indywidualne neurochirurgiczne staże szkoleniowe w Finlandii, Niemczech, Szwecji, Włoszech, Hiszpanii, Francji, USA, Belgii i Japonii. Ukończył również europejskie szkolenia w zakresie wertebroplastyki, kyphoplastyki oraz artroplastyki kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego, małoinwazyjnych operacji kręgosłupa oraz leczenia bólu za pomocą stymulacji układu nerwowego.

Kierownik Kliniki Neurochirurgii i Urazów Układu Nerwowego Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego, ordynator Oddziału Neurochirurgii Mazowieckiego Szpitala Bródnowskiego, kierownik Centrum Gamma Knife. Wieloletni konsultant krajowy w dziedzinie neurochirurgii. Członek towarzystw naukowych, w tym m.in. dwukrotnie prezes Warszawskiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Neurochirurgów.

Wykonał około 3 tys. operacji tętniaków mózgu. Jako jeden z nielicznych na świecie przeprowadził serię operacji mózgu w krążeniu pozaustrojowym i głębokiej hipotermii. Ponadto zasłynął przeprowadzeniem pionierskich w Polsce i Europie operacji, takich jak: operacja wszczepienia stymulatora mózgu w leczeniu dystonii, operacja wszczepienia elektrod do głębokich struktur mózgu w zespole Tourette’a, seria operacji głębokiej stymulacji mózgu chorych z chorobą Parkinsona.

Pierwszy w Polsce przeprowadził operację mózgu z wykorzystaniem ultradźwięków. Pierwszy w Europie wykonał operację mózgu w czasie rzeczywistym rezonansu magnetycznego, jak też przeprowadził terapię genową mózgu w chorobach Parkinsona i Huntingtona oraz zespole AADC. Pierwszy na świecie wykonał terapię genową mózgu w demencji i w zaniku wieloukładowym.

Autor ponad 170 publikacji z zakresu medycyny, autor lub współautor 70 książek oraz setek artykułów w recenzowanych czasopismach. Redaktor podręcznika pt. „Zarys neurochirurgii” dla lekarzy i studentów medycyny.

Laureat wielu odznaczeń, m.in. Krzyża Kawalerskiego Orderu Odrodzenia Polski, Złotego Krzyża Zasługi, Złotego Medalu „Zasłużony dla Nauki Polskiej Sapientia et Veritas” oraz Odznaki Honorowej „Zasłużony dla Mazowsza”.

Bronisław Komorowski - Laureat tytułu „Honorowy Wybitny Polak" 2024

Historyk, działacz opozycji antykomunistycznej. W wolnej Polsce poseł RP, minister obrony narodowej, marszałek Sejmu RP. W latach 2010–2015 prezydent Rzeczypospolitej Polskiej.

Urodził się 4 czerwca 1952 r. w Obornikach Śląskich koło Wrocławia. Wychował się w rodzinie inteligenckiej o silnych tradycjach ziemiańskich i niepodległościowych. W domu rodzinnym uczył się patriotyzmu, przywiązania do wartości obywatelskich, szacunku dla tradycji i umiłowania wolności.

Już jako uczeń XXIV LO im. Cypriana Norwida w Warszawie angażował się w działalność opozycyjną – brał udział w manifestacjach, między innymi w czasie wydarzeń marcowych w 1968 r. Pierwszy raz został aresztowany w grudniu 1971 r., w wieku 19 lat. W 1976 r. uczestniczył w akcjach pomocy dla poszkodowanych robotników Radomia i Ursusa. Współpracował czynnie z Komitetem Obrony Robotników oraz Ruchem Obrony Praw Człowieka i Obywatela. Organizował manifestacje patriotyczne, był wydawcą prasy podziemnej.

W 1977 r. obronił pracę magisterską na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Po studiach pracował w Zespole Prasy PAX, a w latach 1980–1981 – w Ośrodku Badań Społecznych NSZZ „Solidarność” Regionu Mazowsze. Od września 1982 r. był redaktorem niezależnego, podziemnego pisma „ABC. Adriatyk, Bałtyk, Morze Czarne”, poświęconego współpracy krajów tego regionu. W ciągu wielu lat działalności opozycyjnej był represjonowany i wielokrotnie aresztowany, a w stanie wojennym – internowany. Do 1989 r. wykładał historię w niższym seminarium duchownym w Niepokalanowie.

W wolnej Polsce Bronisław Komorowski zaangażował się w działalność publiczną. W latach 1989–1990 stał na czele gabinetu ministra Aleksandra Halla w Urzędzie Rady Ministrów. Od 1991 do 2010 r. był posłem na Sejm RP. Pracował w Komisji ds. Polaków poza granicami kraju, Komisji Obrony Narodowej i Komisji Spraw Zagranicznych.

W latach 1990–1993 – w rządach Tadeusza Mazowieckiego, Jana Krzysztofa Bieleckiego i Hanny Suchockiej – był wiceministrem obrony narodowej ds. wychowawczo-społecznych. W latach 2000–2001, w rządzie Jerzego Buzka, stał na czele Ministerstwa Obrony Narodowej. W październiku 2005 r. został wybrany na wicemarszałka Sejmu V kadencji, a w listopadzie 2007 r. – na marszałka Sejmu VI kadencji.

Po tragicznej śmierci prezydenta Lecha Kaczyńskiego w katastrofie smoleńskiej 10 kwietnia 2010 r., zgodnie z przepisami Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, Bronisław Komorowski – jako marszałek Sejmu – wykonywał obowiązki prezydenta RP. Funkcję tę sprawował do 8 lipca 2010 r., kiedy zrezygnował ze stanowiska marszałka Sejmu. Wygrał wybory prezydenckie 4 lipca 2010 r. Urząd objął 6 sierpnia 2010 r., składając przysięgę przed Zgromadzeniem Narodowym.

Kadencja prezydenta RP Bronisława Komorowskiego zakończyła się 6 sierpnia 2015 r.