Jubileusz Rafała Olbińskiego
10 września w Teatrze Polskim w Warszawie odbył się jubileusz 80. urodzin Rafała Olbińskiego, malarza, grafika, pisarza i ilustratora, który w 2013 roku został odznaczony przez Fundację Polskiego Godła Promocyjnego „Teraz Polska” tytułem „Wybitny Polak”.
Na powitanie zaproszonych gości Rafał Olbiński powiedział ze sceny: - „W jednym z fragmentów „Małego księcia” autor rozprawia się z obsesją cyfr ludzi dorosłych. Kiedy mówimy o nowym znajomym czy nowym przyjacielu, nigdy nie mówimy o rzeczach istotnych, takich jak na przykład: jakie ma hobby, czy woli wino białe czy czerwone, jaki jest jego ulubiony deser lub książka. Mówimy za to ile ma lat, ile ma wzrostu, ile waży, ile ma rodzeństwa lub dzieci, ile zarabia. Cyfry, cyfry, cyfry.
Otóż mam 80 lat. Głupia sprawa, ale to wina moich rodziców, że tak się pospieszyli. Gdybym na przykład był ostatnim z rodzeństwa a nie pierwszym, to miałbym 62 lata. Mam 185 cm wzrostu i 85 kg wagi, choć ta liczba nieco się waha. Zarabiam za mało, bo nie stać mnie na moje obrazy. Jeśli chodzi o iloraz inteligencji to mieszczę się w polskiej średniej, którą wyznaczył wieszcz Adam Mickiewicz – A numer jego czterdzieści i cztery. Nie wiem, czy chodziło mu o numer buta czy iloraz inteligencji. Pewnie o to i o to.
Dziś skonstatowałem, że jestem daltonistą. Otóż chciałem dobrać koszulkę do garnituru i wybrałem tę z tygrysem, ze względu na zielone oczy. Właśnie uzmysłowiono mi, że tygrys ma oczy niebieskie. Tak więc malarz-daltonista to ja.”
Fot. AKPA/Warszawska Opera Kameralna
Wydarzenie było połączone z pierwszą premierą sezonu 2023-2024 Warszawskiej Opery Kameralnej – kantatą sceniczną Carla Orffa „Carmina Burana”, której inscenizacja stanowi hołd twórczości Rafała Olbińskiego. Wieloznaczne i symboliczne dzieła Olbińskiego towarzyszą całemu spektaklowi. Ożywione animacją obrazy podziwiamy z wielkiego ekranu. Niektóre postaci „schodzą” wprost na scenę, stając się punktem wyjścia do artystycznej zabawy z widzem. Inne postaci zostały uosobione poprzez fragmenty dzieł nadrukowanych na kostiumach śpiewaków.
Inscenizacja Carmina Burana dokonana przez Warszawską Operę Kameralną pod dyrekcją Alicji Węgorzewskiej, to opowieść o miłości i zagubieniu człowieka we współczesnym świecie. Bohaterowie próbują się poznać i zrozumieć, ale nie potrafią. Rezygnują pokonani własną słabością i chowają się samotnie w betonowym labiryncie. Spektakl rozpoczyna i kończy popularna kantana O Fortuna, stanowiąc klamrę opowieści o miłości, która mimo wszystko daje nadzieję i wiarę w przyszłość.
