Krzysztof Penderecki, jeden z największych współczesnych kompozytorów i dyrygentów, zmarł 29 marca 2020. Ze względu na sytuację pandemiczną i powody rodzinne prochy artysty złożono w Panteonie Narodowym w kryptach kościoła świętych apostołów Piotra i Pawła w Krakowie, podczas uroczystości państwowych dopiero w dniu drugiej rocznicy śmierci. Kompozytora żegnali rodzina, przyjaciele, przedstawiciele władzy oraz mieszkańcy.

Profesor Krzysztof Penderecki został uhonorowany przez Fundację Polskiego Godła Promocyjnego „Teraz Polska” tytułem „Wybitny Polak”. Odebrał je w 2013 roku podczas gali w Teatrze Wielkim w towarzystwie prof. Jerzego Buzka i Tadeusza Mazowieckiego. Po uroczystości Krzysztof Penderecki powiedział:

„ Teraz Polska” ma dla mnie wymiar nostalgiczny i szczególnie cenny poprzez  osoby premiera Buzka i Mazowieckiego, z którymi to wyróżnienie otrzymałem.  To ważna nagroda i zobowiązująca do promocji polskiej muzyki i polskich wykonawców. Czynić to będziemy w Europejskim Centrum Muzyki w Łusławicach.

Krzysztof Penderecki urodził się w 1933 r. w Dębicy. Ukończył Państwową Wyższą Szkołę Muzyczną w Krakowie. Był rektorem i profesorem Akademii Muzycznej w Krakowie, doctorem honoris causa m.in. Uniwersytetu Jagiellońskiego, Uniwersytetu Yale, Uniwersytetu Warszawskiego, Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina oraz Akademii Muzycznej w Krakowie. 

Zdobył uznanie już swoimi pierwszymi kompozycjami, stając się czołowym przedstawicielem polskiej szkoły kompozytorskiej lat 60. XX w. Brzmieniowa oryginalność twórczości początkowego okresu przejawiała się w traktowaniu instrumentów smyczkowych jak perkusyjnych. Jednak już seria wielkich dzieł oratoryjno-kantatowych o charakterze religijnym i monumentów symfonicznych odwoływała się do estetyki późnoromantycznej. Sięgając po tematy uniwersalne, odrzucił postawę twórcy awangardowego i stał się twórcą syntezy dotychczasowych dokonań w muzyce XX w.

Do jego najważniejszych dzieł należą: „Tren pamięci ofiar Hiroszimy” (1960), „I Kwartet smyczkowy” (1960), „Anaklasis” na smyczki i perkusję (1960), oratorium „Dies irae” pamięci pomordowanych w Auschwitz (1967), „Kosmogonia” (1970); utwory religijne: „Pasja według świętego Łukasza” (1965), „Jutrznia” (1970), „Magnificat” (1974), „Te Deum” (1980), „Polskie Requiem” (1984); opery: „Diabły z Loudun” (1969), „Raj utracony” (1978), „Czarna maska” (1986), „Ubu Król” (1991); utwory orkiestrowe: „II Christmas Symphony” (1980), „Passacaglia” (1988), „Adagio” (1989); koncerty: wiolonczelowy, skrzypcowy, altówkowy; utwór kameralny „Trio smyczkowe” (1991).

Zainicjował powołanie i przewodniczy Radzie Programowej Europejskiego Centrum Muzyki Krzysztofa Pendereckiego w Lusławicach.