Krzysztof Przybył

Przemknęła nam krzykliwa kampania wyborcza do Parlamentu Europejskiego – w której mówiono o wszystkim, tylko nie o Europie. Tak, jakby nasi politycy, niezależnie od opcji, którą reprezentują, z góry założyli, że możemy być co najwyżej kibicem albo przedmiotem gry, ale nie aktywnym graczem. A jeden z fundamentalnych problemów dla przyszłości Polski, jakim jest energetyka, też został sprowadzony (i to w sposób skrajnie uproszczony i nierzetelny) do kwestii węgla. Ba, ale skoro polscy decydenci nie mają pomysłu na kompleksową politykę energetyczną dla kraju, to jak można od nich wymagać, by wiedzieli, o co chcą walczyć w Brukseli?

Sprowadzanie kwestii strategii energetyki do węgla jest niezwykle wygodne dla polityków. Bo można węglem grać, ile wlezie i żerować na nieświadomości opinii publicznej. Bo skąd przeciętny Kowalski ma wiedzieć, że są różne rodzaje węgla, a niektóre z nich Europa za wielkie pieniądze importuje z Australii – mimo propagowania OZE? Z drugiej strony, dlaczego wymagać, by wiedział, iż Śląsk od dawna nie stoi węglem, lecz innymi branżami, tak jak Łódź nie opiera się na przemyśle włókienniczym? Dlatego też można grać na emocjach, powiększając informacyjny chaos.

Kadencja obecnego Sejmu zmierza ku końcowi, a nadal nie mamy przyjętej do realizacji strategii energetycznej dla Polski. Tak, wiem – są założenia, deklaracje, dywagacje, ale to ani na milimetr nie przybliża nas do działania. Platforma Obywatelska zapowiedziała, że w czerwcu zaprezentuje własną strategię. Trzymam kciuki i szczerze chciałbym, by był to materiał do dobrej, merytorycznej dyskusji. Jednak nie za bardzo w taki wariant wierzę. O ileż bardziej prawdopodobne jest, że dokument stanie się polityczną maczugą i zamiast rozmowy, merytorycznego sporu, będziemy mieli wiecowanie. 

Czytaj całość